ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ

Αναρτήσεις

του Μιχαήλ Σκούφου

Ο ήχος διαπερνά καθημερινά

τα τσιμεντένια γρανάζια.

Ένα μωρό που κλαίει.

Μια μητέρα που φωνάζει.

Κι όμως η κούνια του

δίπλα στο κρεβάτι μου.

Όταν έρχεται η μητέρα μια

κλωστή από το στόμα της

καταλήγει στην καρδιά μου.

Πρέπει να κοπεί.

Η αναρρίχηση αυτή φωτίζει

την άκρη της νύχτας.

Έξω ο ήλιος θα γεννηθεί ξανά.

Να μας θυμίσει να αφήσουμε

το φως να φτιάξει τη σκιά μας.